اثر کورکومین بر آنژیوژنز در مدل حلقه آئورت موش صحرایی

مقدمه: زردچوبه گیاهی با کاربردهای غذایی و دارویی است و کورکومین مشتق از آن واجد اثرات فارماکولوژیک متعدد می باشد. آنژیوژنز، فرایندی دینامیک از تکثیر سلول های اندوتلیال به منظور رشد رگ های خونی جدید از رگ های قبلی در طیف گسترده ای از فرایندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک نظیر رشد و گسترش تومورها است. در پژوهش حاضر اثرات آنتی آنژیوژنیک کورکومین در حلقه آئورت موش صحرایی نژاد ویستار بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی آئورت به قطعات 1 میلی متری برش و در ماتریکس کلاژن کشت داده شد، در روز سوم پس از مشاهده اولین جوانه ها و رگزایی از حلقه آئورت، تیمار با کورکومین در غلظت های 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر انجام و توسط میکروسکوپ اینورت بررسی و عکسبرداری گردید. تعداد و طول انشعابات رگی توسط نرم افزار image j تعیین و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون های آماری anova و turkey تجربه و تحلیل شدند. نتایج: مقایسه میانگین تعداد و طول انشعابات عروقی در نمونه های شاهد با تعداد و طول انشعابات در نمونه شاهد آزمایشگاهی اختلاف معنی داری نداشت (05/0p<). میانگین طول و تعداد عروق خونی در گروه تجربی 1 نسبت به گروه شاهد تغییرات معنی داری نشان نداد (05/0p<)، اما طول در گروه های تجربی 2 (میلی متر 2/3±45/79) و 3(میلی متر 1/1±93/38) و تعداد در این دو گروه تجربی (3/1±12) و (1/1±8) کاهش معنی داری وجود داشت(05/0p<). نتیجه گیری: کورکومین دارای اثر مهاری وابسته به دوز بر رگزایی در حلقه آئورت موش صحرایی است و می تواند به عنوان یک کاندیدای مناسب جهت مطالعات رگزایی و بیماری های مرتبط معرفی شود.